Wie snijdt het vlees op zondag anno 2017?
Recentelijk kwam de uitkomst van het onderzoek naar buiten dat de Emancipatiemonitor 2016 heeft uitgevoerd. De Volkskrant meldt de uitkomst van het onderzoek in een artikel dat getiteld is: ‘Helft van de vaders zorgt één dag per week voor de kinderen.’ Als we alleen af zouden gaan op de titel, dan zouden we het direct toejuichen. Als we het onderzoek wat dieper inkijken en kritisch zijn, vragen we ons af of dit echt een vooruitgang betekent. Er wordt namelijk een feit genoemd dat op z’n minst opmerkelijk te noemen is.
Van de zondagse vader naar een doordeweekse vader
‘Wie is toch die man die op zondag altijd het vlees komt snijden?’ Dit is een tekst uit een reclamespotje van SIRE, uit 1997. Tijdens het spotje zie je een man met zijn kinderen aan tafel zitten. Ze kijken elkaar wat ongemakkelijk aan. Het lijkt alsof ze elkaar voor het eerst zien. Dan komt de vrouw des huizes via de keukendeur de eetkamer binnen met het vlees. Ze plaatst het stuk vlees voor de man en hij snijdt vervolgens het vlees aan. Het blijkt de vader te zijn van de kinderen, maar dat weten ze op dat moment nog niet. Wat ze wel weten is dat hij iedere zondag langs komt en met ze aan tafel zit. Het spotje was bedoeld om vaders aan te sporen om meer tijd thuis door te brengen. SIRE wilde vaders aansporen actiever in het leven van de kinderen betrokken te raken.
Inmiddels zijn we 19 jaar later en is er in die tijd veel gebeurd. Van een traditionele rolverdeling is er in diverse moderne gezinnen geen sprake meer. Misschien heeft deze ommezwaai ermee te maken dat ze zelf vroeger een echte vader in hun leven gemist hebben. Een vader die met ze speelde en ravotte. Om dit hun kinderen niet te laten gebeuren, besluiten ze om meer thuis te willen zijn. De kinderen uit het reclamespotje zijn immers de jonge vaders van nu.
Mannen zijn niet minder gaan werken
Er is iets dat ons opvalt. Volkskrant meldt in het artikel dat het aantal mannen dat ouderschapsverlof opneemt in tien jaar tijd is verdubbeld. Echter zijn mannen niet minder gaan werken. Hoe is dat te verklaren? Het is de vraag of een vader die één dag per week thuis is, ook echt de aandacht voor de kinderen heeft. In deze moderne samenleving zien we namelijk steeds vaker dat men niet perse naar kantoor hoeft te gaan om te kunnen werken. Met de komst van het internet is het zoveel eenvoudiger geworden om gewoon vanuit huis te kunnen werken. Het brengt een nieuw gevaar met zich mee, namelijk dat de man een groot deel van de dag alsnog aan het werken is.
Hij heeft dan wel aandacht voor de kinderen in de vorm van tijd vrij maken om ze naar school te brengen, de lunch te verzorgen en ze te vervoeren naar naschoolse activiteiten, maar is dat echte aandacht? Hoeveel procent van vaders met ouderschapsverlof maakt op deze dag écht tijd vrij voor zijn kind(eren) door naar de speeltuin te gaan? Of samen gezellig pannenkoeken te bakken? Of de vishengels te pakken om uren bij de waterkant te vissen? Vinden we over een paar jaar een nieuw spotje van SIRE op televisie waarin de tekst ‘Wie is toch die man die altijd achter de computer zit?’ voorkomt?
